Doe eens positief, ook over Rotterdam-Zuid

Het NRC Handelsblad had een weekendspecial over Rotterdam. Het gaat overal goed met de stad, behalve op Zuid natuurlijk, waar ik woon. Nota bene het Amelandseplein bij mij om de hoek werd aangehaald. De verslaggever was quotes gaan halen bij mijn groenteman. Die overigens alleen te melden had dat hij zich helemaal niet onveilig voelde. De Turkse pizzazaak verderop had wel eens wat te stellen met jongeren. Mijn stemming werd erdoor verpest. Hup, snel op de kattenbakstapel. Ik woon hier zelf al tien jaar en ken dit volksbuurtje op een heel andere manier.

Een van de voornaamste redenen waarom ik de journalistiek in wilde is vanwege de invloed van beeldvorming op hoe we de samenleving ervaren. Je vormt en kleurt de werkelijkheid voor je lezers, kijkers en luisteraars. Daarom is negatieve beeldvorming zo fnuikend. Goed nieuws is nooit nieuws, maar de gevolgen van slecht nieuws zijn stereotypering en negativiteit waar je doodmoe van wordt.

Als je tot een groep behoort die uitsluitend negatief in het nieuws komt zijn de gevolgen daarvan direct merkbaar. Je poogt voortdurend te bewijzen dat jij de uitzondering bent, die natuurlijk slechts de regel bevestigt. Die 'regel' wordt meer bepaald door het venster op de wereld van de media dan men vaak beseft. Daarom was ik niet echt verbaasd dat zoveel uitzendbureaus nog steeds schaamteloos discrimineren.

Het is basale psychologie dat als je zelfbeeld en beeld over de wereld om je heen negatief is, dat tot gevoelens van machteloosheid, lethargie, angst en woede leidt. Het positieve is daarentegen constructief. Ik ben niet voor het vermijden van slecht nieuws, maar zie het toevoegen van positieve verhalen, die net zo waar zijn, als broodnodige nuance die bovendien bemoedigend stemt.

Terug naar mijn Rotterdamse buurt op Zuid. Carnisse is een oude volkswijk met nu veel Oost-Europese arbeidsmigranten. Met hangjeugd en vaak troep naast de vuilcontainers. Maar er zijn ook zo veel andere verhalen te vertellen. Over de bewuste groenteboer die in de NRC werd aangehaald bijvoorbeeld. Hij is namelijk in 2013 verkozen tot beste groenteman van Zuid-Holland. Een heuse groentejuwelier: Hier kom je voor delicatessen zoals biologische frambozendressing of 'ingevlogen, dus plukverse' mango's. Het NRC-stuk had hij niet teruggezien. Maar hij is 'dat eeuwige negatieve gedoe' over Rotterdam Charlois zat. Zijn overgrootvader stond al met een groentekar op de Zuidhoek, in 1925. Ze houden zich prima staande tussen de grote concurrentie in de buurt.

Die is talrijk. De Turk, de Poolse supermarkten, de Aldi, de Coop, de grote Oost-Europese supermarkt, de AH en de Dirk. De klandizie is net als de wijk superdivers. 'Soms winkelen ze bij hun eigen winkels, soms bij ons, want wij hebben een ander aanbod.' Daarnaast leveren ze aan heel veel horeca. En ze hebben een stand in de hippe Fenixloods op Katendrecht. Hun grote zaak aan het Amelandseplein is hun vlaggeschip. 'We gaan hier nooit weg.'

Katendrecht is van hogerhand gegentrificeerd en inmiddels veryupt en onbetaalbaar. Arme allochtonen moeten wijken. Ik zie dat het in onze wijk natuurlijker gaat en dat is veel beter. Ik hou van stadswijken als een mozaïek, met plek voor iedereen. Mijn buren Lies Klaus en Gilbert van Drunen begonnen Koffie en Ambacht. Een koffietentje, wijnbar en kunst- en muziekcafé dat inmiddels een begrip in Rotterdam is. Het is een tweede huiskamer voor mij, en de andere creatievelingen uit de buurt. Hier lees je de Groene en eet je vegan pulled chicken, bereid van jackfruit.

Ik geniet van het gekeuvel met oude Rotterdammers bij mijn Hindoestaanse kapster om de hoek. Van mijn Poolse buurvrouw die de kat verwent als we met vakantie zijn. Van de Surinaamse toko die de beste saté van de stad maakt. Er is een prachtig theater, dat bovendien komend jaar een nog grootser nieuw pand krijgt, naast het nagelnieuwe zwembad. Ahoy wordt ook vernieuwd, het winkelcentrum is het grootste van Nederland en het is toch een alternatief voor de Koopgoot als het regent.

Het Zuiderpark is een van de mooiste parken van Rotterdam. Je koopt er nog steeds grote, betaalbare huizen. Ik heb het er, net als veel andere bewoners en ondernemers prima naar mijn zin en ben niet de enige die klaar is met die eeuwige doemverhalen. Zie eens de potentie. Want dat trekt de kansrijke bewoners die deze buurt nog beter maken.