Opvoedvraag: Hoe bereid je je kind voor op een coronatest?
Anna van den Breemer schrijft elke week over een alledaags opvoedkundig probleem waarvoor ze een oplossing zoekt. Deze week: een bezoek aan de teststraat.
Wanneer je kind coronagerelateerde klachten heeft of in contact is geweest met iemand die positief is getest, dan is een bezoekje aan de teststraat de logische stap. Ouders die zelf zo’n staaf diep in hun neus hebben gehad, kunnen daar tegenop zien. Een kleine rondvraag op sociale media leverde een bont palet aan reacties op: ‘Alsof ik een lammetje naar de slachtbank sleepte’ tot ‘het was echt appeltje eitje’. Hoe bereid je je kind voor op een coronatest?
Wat zeggen de deskundigen?
Wanneer een kind klachten heeft dan wordt vaak alleen een test afgenomen via de neus, de zogenoemde antigeentest. Heeft het kind contact gehad met iemand die corona heeft, bijvoorbeeld een klasgenoot of de juf, dan is ook een test nodig via de keel. Dat heet een PCR-test. ‘Over het algemeen vinden kinderen de mond minder erg dan de neus’, zegt Danny Kleijn die in de IJsselhallen in Zwolle vooral wordt ingezet om testen bij kinderen af te nemen.
Jonge kinderen mogen bij vader of moeder op schoot. Het wordt aangeraden dat de ouder zichzelf ook laat testen, want dat stelt gerust. ‘Timing is belangrijk. We nemen bij kinderen extra de tijd, maar je wilt dat de test zélf zo kort mogelijk duurt’, vertelt Kleijn. ‘Ik geef altijd een tweede wattenstaaf aan het kind die ze tijdens de test mogen vasthouden. Dan zeg ik: ‘kriebel er eens mee op je kin of je hand? Zal ik het ook even bij je doen?’ Dit neemt de aandacht weg van hun eigen neus. Voor ze het weten is het moment voorbij.’
Kleijn, die voor de coronacrisis vooral actief was als tennisleraar, heeft zijn methode de afgelopen maanden geperfectioneerd. ‘Het draait om ontspanning en geruststelling. Ik zet Kinderen voor Kinderen op, want dat is opgewekte muziek en de ouders kennen de liedjes ook. Op mijn schort staat een tekening van een paard en mijn naam met hartjes.’ Bij veel GGD-testlocaties krijgen kinderen naderhand een dapperheidsdiploma mee.
De testafnemer houdt met een hand het achterhoofd vast als het stokje in de neus wordt geschoven. Maakt het kind een terugtrekkende beweging, dan wordt het rustig afnemen van de test lastig. ‘Als een kind echt niet wil, dan zetten we niet door en gaat het zonder test naar huis’, zegt Joyce Henzen. Als verpleegkundige infectieziektebestrijding bij de GGD IJsselland houdt ze zich bezig met de kindvriendelijkheid van het testen. ‘We nemen een kind niet in de houdgreep, want je wilt niet dat zo’n test een traumatische ervaring wordt.’
Hoe moet het dan wel?
Bij de GGD IJsselland hebben ze posters gemaakt zodat de testers eraan worden herinnerd hoe ze kinderen moeten benaderen. ‘We proberen negatieve woorden als ‘eng’, ‘bang’ en ‘pijn’ te vermijden’, vertelt Henzen. ‘Wel vragen we bij binnenkomst of een kind het een beetje spannend vindt.’ Voor ouders is het ook goed om stil te staan bij hoe ze zich vooraf uitdrukken over de test.
‘Alsof er in je hersenen wordt geprikt’, is niet aan te raden. Hoe beschrijf je het gevoel tijdens zo’n test op kindvriendelijke wijze? ‘Wij zeggen vaak: het voelt alsof je in het zwembad springt zonder dat je je neus dicht houdt’, vertelt Kleijn. ‘Het is niet fijn, maar je zwemt erna gewoon door.’ Dat is volgens Kleijn ook de beste toon om de test achteraf met je kind te bespreken. Misschien is je kind flink geschrokken van de handeling, maar door te vragen naar wat het nou daadwerkelijk heeft gevóéld, maak je de herinnering minder erg.’
Het is zoeken naar de gulden middenweg. ‘Als ouder wil je de test niet bagatelliseren door te zeggen dat het niets voorstelt’, aldus Kleijn. ‘Maar je wilt het testmoment ook niet te groot maken of een dwingende toon aanslaan, van: ‘anders gaan we je verjaardag niet vieren’.
Tot slot nog een tip van een moeder: ‘Wij vertelden onze zoon van zes jaar dat hij andere mensen enorm hielp met zijn test. Hij liep naderhand met zijn dapperheidsdiploma heel trots terug naar de auto.’