Slapeloze nachten, eindeloze onderhandelingen, scheldpartijen: hoe houdt Theresa May het vol?
Het waren uitputtende maanden voor May, sinds ze als premier aantrad om de Brexit erdoor te loodsen. Nu het einde in zicht is, dringt zich de vraag op hoe ze dat toch volhoudt – de druk, de scheldpartijen, onderhandelingen, rondreisjes door Europa. Haar geheim: een pot pindakaas, een liefhebbende echtgenoot en een keer per week naar de kerk.
De werkweek van Theresa May tot dusver. Op maandag urenlange besprekingen met ministers, gevolgd door een verklaring in het Lagerhuis, inclusief het beantwoorden van vragen. Op dinsdag een rondreis door Europa: ontbijt in Den Haag, lunch in Berlijn en een diner in Brussel, om bij thuiskomst te horen dat 48 fractieleden het vertrouwen in haar hebben opgezegd. Op woensdag een strijdlustige verklaring in Downing Street, gevolgd door het wekelijkse vragenuurtje en een spannende avond die eindigde op de manier waarop de dag begon: een toespraak in Downing Street.
Vandaag zit ze weer in Brussel, waar ze Europese leiders tijdens hun eindejaarstop tien minuten lang mag uitleggen waarom ze het Brexit-akkoord zouden moeten verbeteren.
Branxiety
Al 2,5 jaar houdt de suikerpatiënt zich dag en nacht bezig met de zwaarste taak in de naoorlogse Britse politiek: het Verenigd Koninkrijk op ordentelijke wijze uit de Europese Unie loodsen. Ze wordt daarbij geplaagd door Europese leiders die haar bespotten, politieke vijanden in eigen land die haar het regeren onmogelijk proberen te maken en een wispelturige bevolking die haar een meerderheid heeft ontnomen tijdens de parlementsverkiezingen van vorig jaar.
De grote vraag is: waar haalt de Britse premier de energie vandaan, het optimisme en het doorzettingsvermogen? Hoe gaat ze om met slapeloosheid en met branxiety, een aan Brexit-gerelateerd angstsyndroom?
Het antwoord: pindakaas. In een interview met The Mail on Sunday zei ze dat toast met pindakaas voor haar als doping werkt. Sterker, het liefst slaat ze het brood over en lepelt ze de pindakaas gewoon uit de pot. Het geeft energie en dempt de stress. Waar May, die ook veel steun geniet van haar loyale en bescheiden echtgenoot Philip, nu vooral naar uitkijkt is een geroosterde gans met Kerstmis.
Geuzentitel
Wat werkethiek betreft lijkt ze meer op Winston Churchill en Margaret Thatcher – leiders die erom bekendstonden dat ze amper sliepen – dan op haar voorganger David Cameron, die graag werk delegeerde en de Engelse taal heeft verrijkt met het woord chillaxing. De opmerking van partijgenoot Kenneth Clarke dat ze ‘a bloody difficult woman’ is, heeft ze als geuzentitel omarmd en de tekst staat op de mok waaruit ze haar witte thee drinkt. Wat haar ook op de been houdt zijn berichten van gewone kiezers die meer fiducie in haar leiderschap lijken te hebben dan degenen die Westminster bevolken.
Een ander belangrijke factor bij Mays patriottische plichtsbesef is haar geloof. Elke zondag zit ze in de bankjes van St. Andrew’s Church. Foto’s van wandelingen langs grafzerken richting de kerk sieren vaak de maandagkranten. ‘Ik weet dat sommige politici het hoogste ambt begeren, omdat ze worden gedreven door ideologische smaken’, heeft ze tegen een christelijke krant gezegd. ‘Ik weet dat het voor anderen te doen is om ambitie en glorie. Mijn motieven zijn simpeler. Ik groeide op als dochter van een predikant en kleindochter van een sergeant-majoor. Het dienen van het gemeenschappelijke goed maakt deel van me uit zolang ik het me kan herinneren.’