Lieve toekomstige vaders, ga vier dagen werken

Lieve toekomstige vaders van Nederland,

Weet u wat er maandelijks op uw rekening binnenkomt? Ach ja, natuurlijk weet u dat. U heeft er laatst nog succesvol over onderhandeld. U wist HR ervan te overtuigen dat die loonsverhoging onontkoombaar was, dat de concurrent u anders zou inlijven, dat uw bijdrage aan het bedrijf niet verloren mócht gaan.

En ja, dan weet u misschien ook al wat u over pakweg zeven jaar ongeveer kunt verdienen. Valt niet tegen, hè? Het is u gegund hoor, u werkt er hard voor. Toch wil ik graag een eenvoudig, maar ongezellig gedachtenspelletje met u doen: haal nu eens 46 procent van dat bedrag af. Inderdaad: dat is bijna de helft. De helft van het salaris waarvoor u jaren heeft gestudeerd, de helft van het salaris waarvoor u jaren heeft gebuffeld onder die matige manager die godzijdank met pensioen is. De helft! Gewoon, poef, weg.

Ja, dat is schrikken. Er is nog een afschrikwekkende term voor ook: de kindboete. Ook wel babyboete. U bent er misschien nog nooit mee geconfronteerd, want het fijne is: ze geldt niet voor u.

Donderdag concludeerde het Centraal Planbureau dat Nederlandse vaders zeven jaar na de geboorte van hun eerste kind geen cent minder verdienen dan hun mannelijke collega’s zonder kinderen. Moeders verdienen daarentegen 46 procent minder dan vrouwen die geen kinderen hebben, met grote financiële kwetsbaarheid tot gevolg als de relatie strandt.

Ho – ik voel de Sander Schimmelpenninck in u wakker worden! Want het komt natuurlijk doordat veel vrouwen in deeltijd werken, helemaal als ze moeder zijn. Op maandag en dinsdag een leuk baantje, de rest van de week in yogalegging aan de gemberthee – u hoort er vaak over in de media. Nederlandse vrouwen zijn, zo luidt de salonseksistische verklaring dan, gewoon een beetje lui. Ze kiezen er zélf voor.

Het interessante aan het onderzoek van het CPB is dat is uitgezocht welke factoren ertoe leiden dat moeders veel minder gaan werken, met dramatisch inkomensverlies tot gevolg. De beschikbaarheid van kinderopvang is een factor, al zij het een kleine. Veel belangrijker lijken traditionele ideeën over wie het meest geschikt is om voor de kinderen te zorgen. De onderzoekers vergelijken moeders in heteroseksuele relaties met moeders in lesbische relaties. Bij die laatsten is het inkomensverlies overduidelijk minder, en tussen de partners gelijk. Ook concludeert het CPB dat in de Biblebelt het verschil veel groter is dan in andere gebieden, wat ook duidt op het belang van traditionele rolpatronen.

Heel opzienbarend is het misschien niet, maar het onderzoek laat zien dat de keuze om minder te gaan werken allerminst vrij is. Dit is een land waarin men er ten diepste van overtuigd is dat alleen moeders in staat zijn tot het aanzetten van een waterkoker om 16 uur, om hun kinderen liefdevol thee en koekjes te serveren.

Het mooie, toekomstige vaders, is dat u er iets aan kunt doen. U kunt straks vier dagen per week gaan werken, net als uw partner, zodat het verlies aan salaris en daarmee de financiële kwetsbaarheid eerlijk verdeeld zijn. En als zij zwanger is en veel minder wil gaan werken, protesteer dan. Het zijn de vermaledijde hormonen die spreken, of een samenleving die vrouwelijke ontplooiing nu eenmaal minder waardeert.

Vorige week zaterdag vertelde flitshandelmiljonair en ANP-eigenaar Chris Oomen in de Volkskrant dat zijn vrouw ‘een uitzonderlijk talent’ was op het gebied van klassieke talen. Maar zij bleef thuis bij de kinderen, want het was ‘niet zinnig’ als hij haar daarmee zou gaan helpen.

Lieve toekomstige vaders van Nederland, word geen Chris Oomen.