Zeespiegel is bij Nederlandse kust hoger dan ooit gemeten

De stijging past in de trend van de afgelopen eeuw: het zeewater langs de kust wordt sinds 1890 zo'n 2 millimeter per jaar hoger. Het is een gevolg van het smelten van ijs en opwarming van het oceaanwater, dat uitzet als het warmer wordt, zegt Deltares-onderzoeker Fedor Baart. In tegenstelling tot sommige andere delen van de wereld is bij Nederland tot nu toe geen versnelling van de zeespiegelstijging gemeten.

Dat het record van 2007 niet eerder werd gebroken, komt volgens Baart onder meer doordat er het afgelopen decennium weinig stormvloeden zijn geweest. Harde stormen kunnen het jaargemiddelde van de waterstand verhogen. Vorig jaar deden zich twee stormvloeden binnen twaalf maanden voor. Ook het zogeheten langjarig tij, dat een cyclus van achttien jaar doorloopt, droeg in 2017 bij aan de verhoging.

Getijdenstations

Bij de zeespiegelstijging, gemeten door zes getijdenstations, wordt de daling van de bodem meegerekend. Die is in Nederland niet overal gelijk. In het noorden zakt de bodem sneller dan in het zuiden: 7 centimeter per eeuw in Harlingen, tegen 2 centimeter per eeuw in Vlissingen. Door gaswinning is de bodem bij Delfzijl de afgelopen decennia zelfs meer dan 20 centimeter gezakt.

Mondiaal gezien zijn zeespiegel en zeespiegelstijging niet overal gelijk. Regionale niveauverschillen worden veroorzaakt door oceaanstromingen en verschillen in zwaartekracht, temperatuur en zoutgehalte. Het oppervlak van de zee in rust kan tweehonderd meter variëren, zegt Sybren Drijfhout, fysisch oceanograaf van het KNMI en hoogleraar dynamica van het klimaat aan de Universiteit Utrecht.

De zeespiegelstijging bij Nederland komt redelijk overeen met de gemiddelde mondiale stijging op dezelfde breedtegraad, zegt Fedor Baart. Uit een recente studie blijkt dat smeltwater van Groenland, Antarctica en gletsjers na het jaar 2000 vooral op andere plekken in de wereld terecht is gekomen. Het meeste water is gegaan naar de Molukken, Guinea, Ghana en Noord-Australië.